Leidse Biologen 1963

Felix Janszen

Belangstelling voor biologie:

Er zijn feitelijk vier redenen waarom ik voor de studie biologie gekozen heb, namelijk:

1. Ik was als kind al geobsedeerd door de complexiteit van biologische organismen. Hoe kwam het dat gras kon groeien? Er moest ergens een soort fabriekje in zitten. Hoe kon dat zo klein zijn en toch zulke ingewikkelde dingen voortbrengen?
2. Ik had op de middelbare school twee leraren die als rolmodel fungeerden, namelijk de leraar biologie, die later hoogleraar theoretische biologie in Leiden is geworden (Jeuken) en de leraar chemie, die hoogleraar microbiologie in Nijmegen is geworden.
3. Ik was vreselijk in de talen, dus kon alleen maar een beta studie doen,
4. Ik wilde als geboren Delftenaar en wonend in Delft zeker niet in Delft gaan studeren en bij mijn ouders thuis blijven wonen. Dus alle studies, die je in Delft kon doen, vielen af. Verder mocht ik niet te ver van huis, dus werd het Leiden.

Ik heb daar nooit spijt van gehad. Ik heb geleerd te denken in complexe systemen en zelforganisatie. In mijn latere loopbaan heb ik daar heel veel aan gehad en is de biologie altijd een inspiratiebron gebleven.

Studie:

Doctoraalvakken: dierfysiologie, micro- biologie, biochemie (hoofdvak).
Ik heb later nog twee studies gedaan, namelijk en studie MOA wiskunde en een studie bedrijfseconomie aan de UVA.

Na mijn afstuderen wilde ik een wereldreis gaan maken, maar ben door omstandigheden niet verder dan Iran gekomen. Aan dat avontuur heb ik een voor die tijd behoorlijke schuld overgehouden. Dus moest ik wel na terugkomst snel gaan werken.

Werkzaamheden:

Ik heb 2.5 jaar in het Unilever Research lab in Vlaardingen gewerkt in de afdeling Biochemie. De afdeling hield zich bezig met, niet onverwacht, onverzadigde vetzuren. Ik heb daar een histochemische methode ontwikkeld en geprobeerd een doorstroom enzymreactor te bouwen waar enzymen aan een drager gekoppeld werden, die onverzadigde vetzuren omzette in prostaglandines.
Met een collega nog een co-enzym gevonden. We mochten dit werk niet publiceren, omdat dit de concurrentie op weg zou kunnen helpen.
Bij Unilever merkte ik dat voor hen R&D feitelijk meer een hobby was, die goed stond in de jaarverslagen, dan dat het tot de kernprocessen van het bedrijf behoorde.

Ik heb in 1972 ontslag genomen om met mijn vrouw weer eens te proberen een wereldreis te maken. Dat is redelijk gelukt. Over land zijn we tot Bali gekomen. Daarna, na 10 maanden op reis te zijn geweest, had ik het gevoel dat ik weer moest gaan werken, want anders zou ik nooit meer een regulier bestaan kunnen leiden.

Terug van de wereldreis heb ik van 1973-1977 een promotie- onderzoek gedaan op de Medische Faculteit van de Erasmus Universiteit, afdeling biochemie 2. Het ging over het regelmechanisme van de testosteronproductie in Leydig cellen.

Na mijn promotie kwam ik tot de conclusie dat ik het bedrijfsleven spannender vond dan de Universiteit. Na mijn ervaringen met de levensmiddelen industrie heb ik gesolliciteerd bij de pharma-industrie en ben gaan werken bij Philips Duphar op de afdeling Farmacologie.
Na enkele jaren als groepsleider gewerkt te heb (receptor binding) vond men dat men naast specialisten ook breed georiënteerde mensen nodig had en mocht ik me gedurende twee jaar op verschillende labs in Nederland, België en Duitsland bekwamen in de Farmacologie.
Bij terugkomst kreeg ik de rol van Monitor. Er werd van me verwacht dat ik op grond van literatuur nieuwe mechanismen bedacht voor nieuwe typen geneesmiddelen. Ik heb een stuk of 6-7 van die mechanismen bedacht en daarop zijn screenings- programma's gestart. Geen hiervan heeft een nieuw genees- middel opgeleverd, wat in de pharma niet raar is.
Daarna ben ik nog een paar jaar hoofd van de secties cardiovasculaire en gastro-intestinale farmacologie geweest.

Aangezien het me steeds duidelijker werd dat de kans op ontwikkelen van een nieuw geneesmiddel zeer laag is en bij succes deze meestal pas op de markt komt wanneer je bijna met pensioen bent, ben ik geswitcht van de humane pharma hoek naar de veterinaire hoek. Ik heb 4 jaar een zeer kleine afdeling veterinaire farmaca en voedingssupplementen geleid. Hier is inderdaad een voor de veterinaire wereld 'blockbuster' uit voortgekomen.

Toen ik een advertentie in Intermediair tegenkwam waar men een hoogleraar bedrijfskunde in het bijzonder technologie aan de faculteit bedrijfskunde van de EUR vroeg en ik dacht dat ik redelijk aan het profiel voldeed, heb ik gesolliciteerd en werd aangenomen. Ik dacht dat de faculteit bedrijfskunde erg dynamisch zou zijn en me veel kontakten in het bedrijfsleven zou opleveren. Dat viel tegen.

In 2001 heb ik daarom een bedrijf opgericht, genaamd Inpaqt. Dit is een softwarebedrijf dat tools ontwikkelt voor het bedrijfsleven om sneller en effectiever te innoveren. Mijn leeropdracht heb ik in stapjes teruggebracht van fulltime tot 0 in 2008. Ik ben nog steeds fulltime met dit bedrijf bezig.
Ondernemen is weer een heel ander vak, dat je in de praktijk moet leren. Na veel ups en downs ben ik nu bezig nieuw aandeelhouderskapitaal aan te trekken.

Persoonlijke informatie:

Uiteindelijk is het mijn plan om er over 2-4 jaar helemaal uit te stappen en eindelijk eens echt met pensioen te gaan. Mijn vrouw vindt het nu wel eens genoeg en zou graag weer wat meer gaan reizen, zoals 40 jaar geleden.

Ondertussen hebben we twee kinderen grootgebracht, een jongen en een meisje. De jongen hoopt binnenkort af te studeren als Werktuigbouwkundige aan de TUD en het meisje (jonge vrouw inmiddels) is klinisch psychologe.

Overigens hebben mijn beide hobby's nog steeds met biologie te maken, namelijk wandelen in de natuur, waarmee ik met mijn kennis over planten en dieren nog steeds mijn omgeving versteld doe staan. Echter deze kennis is in vergelijking met de anderen van ons biologiejaar ongetwijfeld zeer laag.
En de andere hobby is tuinieren, waarmee ik iedereen met mijn palmen (een van 10 meter hoog), citroenboom en mimosa de ogen kan uitsteken.

Felix Janszen, Rotterdam 2013