Leidse Biologen 1963

Jan Vreugdenhil

 

Persoonlijke informatie:

Hoewel enkelen van ons (waaronder Bert Regensburg en Joop van Lenteren) regelmatig contact hadden met Jan, weten we ons niet veel details te herinneren. Jan heeft waarschijnlijk in Delft op de middelbare school gezeten.

Jan had na aanvang van zijn studie een kamer bij een aardige hospes en hospita, waar hij echter door de woonkamer moest lopen om bij het toilet te komen. Hij verhuisde voor iets meer privacy naar een kamer aan het Noordeinde. Daar vielen echter door de spleten in het plafond, de teken en mijten afkomstig van daarboven woonachtige stadsduiven zo op zijn tafelblad, wat op een vel wit papier goed was te zien. Op medische indicatie heeft hij toen bij de Studentenhuisvesting een meer hygiënisch onderkomen gevonden aan de Hogewoerd. Daar had hij zijn spullen nauwelijks uitgepakt toen hij kwam te overlijden.

In 1969 nam Jan als één van de vijf toegelaten studenten deel aan een brainstorm bijeenkomst die de staf van de Leidse Biologie hield in Oud-Poelgeest om te bepalen hoe de subfaculteit zich de komende jaren moest gaan ontwikkelen.

Jan was ook betrokken bij de organisatie van de 'hearing' over de Kaagcentrale. Samen met Bert interviewde hij de directeur van het Leidsche Electriciteitsbedrijf. De actie rond het voorkomen van de bouw van de Kaagcentrale was een groot succes, de centrale is er niet gekomen.

Verder was hij in die periode student-assistent bij Systematische Dierkunde. Hij was onzeker over wat voor hem de beste werkomgeving zou zijn, gegeven zijn gezondheid. Moest hij in Nederland blijven (luchtverontreiniging en mist) en zo ja waar, moest hij werk gaan doen in een gebouw met alcohol- en formalinedampen?

Vanwege zijn astma gebruikte Jan veel poeders en pillen. Hoewel Bert veel bij Jan over de vloer kwam (hij haalde hem vaak op om samen op de Mensa te gaan eten of ze dronken achteraf een kop koffie bij elkaar) heeft Bert pas tijdens hun verblijf op Spitsbergen gezien hoeveel: een groot deel van zijn handbagage bestond uit medicijnen. Op Spitsbergen kon hij door de heldere lucht daar toe met minder dosering dan thuis.

Jan overleed op 3 februari in de zeer vochtige winter van 1969-70 en dat was heel onverwacht, mede gezien het feit dat hij in 1969 met Bert Regensburg een tocht op Spitsbergen had gemaakt en hij er heel gezond en flink aangekomen uitzag bij thuiskomst.

Joop was vrij regelmatig op bezoek op het tuinbouwbedrijf van de vader en broer van Jan. Jan was waarschijnlijk de jaargenoot die het dichtst bij mij woonde en op zondag was het een prettige fietstocht van Maasdijk naar Sion / Den Hoorn. In augustus 2013 fietste ik naar Sion en vroeg daar een oudere man die zijn tuin aan het harken was of hij de familie Vreugdenhil kende en hij reageerde positief. Intussen heb ik, via informatie die de man mij gaf, contact gehad met Jan's broer en ga binnenkort langs om 'bij te praten'.
De levendigste herinnering die ik aan Jan heb is de nachtelijke fietstocht van het Westland naar Winterswijk. Eerst fietste ik van Maasdijk naar Sion om met Jan naar een plek te fietsen waar we een delegatie Hagenezen ontmoetten. Het was een bijzondere heldere avond en nacht. Rond Driebergen rolden we de graskant in en voor zo ver ik me herinner viel Jan meteen in slaap. We waren nogal bezorgd omdat het ijskoud en vochtig was en we dachten dat hij misschien last zou krijgen van zijn astma, maar na een korte slaap stapte hij weer op en fietsten we verder.

Joop van Lenteren, Delft 2013