Deze droge opsomming doet geen recht aan de stoet indrukken uit deze tijd.
De zangvogels op en rond de boerderij.
Het altijd vroeg opstaan van mijn vader en andere familieleden.
Mijn moeder die een kwaal had die haar benen verlamde waardoor zij altijd te bed lag, thuis.
Mijn broer en twee zussen (en ik natuurlijk) die daardoor altijd zonder moeder op pad gingen
—voor ons vanzelfsprekend— pas later begreep ik dat in veel gezinnen dit uitzonderlijk was.
En voor mijzelf was nogal belangrijk dat ik last van astma (stof) had, waardoor
uitgebreid spelen in het hooi e.d. mis ging en steeds werd gevolgd door een periode van ziek zijn.
Een dokter die dan een bitter drankje voorschreef, na een tijdje ging het dan weer beter.
Zo moest ik maar zo veel mogelijk leren want op een boerderij werken was te stoffig. En zo kwam ik op een HBS (B) in Rotterdam terecht, vanwege de MULO voorgeschiedenis gelijk in klas 4, toen 5 (1961-1963) en dat gaf toegang tot de Universiteit. Leiden, aangekomen in 1963.
Wat een indrukken.
De vele vakken (natuurlijk biologie, vond ik als klein jongetje vogels al niet interessant?),
de vele onderwerpen waar je je in je zogenaamde vrije tijd in kon verdiepen en de vele lotgenoten natuurlijk.
Ik herinner mij nog de practica dierenmorfologie.
Met Roy Panday als buurman.
En een ratje als lijdend voorwerp.
De haai die zo primitief als hij was toch alle organen had die wij ook binnenin moeten bezitten.
En mensen als Jan Osse die hielpen de vele vreemde organen in bijvoorbeeld een zeester inderdaad waar te nemen.
En wat waren er weinig meisjes dit biologiejaar!
Een dankbaar gespreksonderwerp met studenten van andere richtingen.
Het is natuurlijk geen doen van deze prachtige tijd zelfs maar een kleinigheid
echt uit de verf te laten komen. En er waren natuurlijk ook tegenvallers.
Maar tot de toppunten behoorden in deze tijd toch de excursies. Die prachtige landschappen in Wales (’ondanks van Steenis’) en Frankrijk (wat is het hier warm!) zijn weliswaar wat verbleekt maar kleuren nog mijn herinneringen.
Leek allemaal erg leuk tot enkele dagen vóór mijn 70ste verjaardag kanker aan de prostaat met vele uitzaaiingen werd vastgesteld. Sindsdien leef ik sterker bij het moment. Mij ervan bewust dat de mooie (en zo lijkende minder mooie) zaken die voorbij gingen gegeven en geschonken zijn. En dat dit doorgaat — waar ik bijzonder blij mee ben.
Piet Heinsbroek, Vlaardingen 2013
Piet is op 20 november 2014 overleden.