Leidse Biologen 1963

Herro Brinks

 

Belangstelling voor biologie:

Na de middelbare school is Herro eerst in dienst gegaan. Eigenlijk wilde hij geologie studeren maar hij mocht van zijn moeder niet op kamers. Hij is daarom biologie gaan doen in Leiden.
Biologie was ook een grote liefde van hem en is dat ook altijd gebleven. Minimaal 1 keer per jaar gingen we naar Texel. Vaste prik was vogels kijken, één van zijn grote hobby’s.

Studie:

Herro studeerde af in 1971 met als hoofdvak zoögeografie en als bijvakken ethologie en oceanografie (mariene biologie).

Werkzaamheden:

Na zijn studie heeft Herro bij TNO, Heineken, FME en Otten gewerkt. Hij heeft hier allemaal werk gedaan op het gebied van documentatie.

In 1980 is hij verder gegaan als zelfstandige. Hij heeft veel reisgidsen geschreven en vertaald. Ook is hij samen met een medeauteur verantwoordelijk voor losbladige werken zoals het secretaressehandboek en het handboek internationale correspondentie.
Verder heeft hij kinderboeken vertaald en deed hij vrijwilligerswerk. Hij zat bijvoorbeeld in het bestuur van de bibliotheek en de kinderopvang.

Aan het eind van zijn leven was hij hoofdredacteur van het blad ‘Museumpeil’ en huisvader.
Tot aan zijn dood is hij bezig geweest met onderzoek naar de Natuurkundige Commissie in Nederlands-Indië, dat had moeten uitmonden in een proefschrift aan de Universiteit van Utrecht. Hij was al erg ver, maar heeft het jammer genoeg niet meer af kunnen maken.

Persoonlijke informatie:

Herro is tijdens zijn studie in 1965 getrouwd met Mieneke, zijn eerste vrouw. Er kwamen twee zonen: Gert-Jan geboren in 1970 (werkt nu als planner) en Joost geboren in 1974 (werkt in de documentatie).

Wij trouwden in 1997 na sinds 1992 te hebben samengewoond.
In 1996 wordt er bij Herro alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever geconstateerd. Dit bleken endocriene tumoren te zijn en nadat hij eerst een levensverwachting van 3 maanden voorspeld had gekregen lag de hele toekomst gelukkig weer open.
In 1999 wordt het eerste kleinkind geboren: Matthijs, een zoon van Joost en Joyce.
In 2000 wordt Herro zelf nog een keer vader, van Maartje.
In 2001 volgt een tweede kleinkind: Joeri, ook een zoon van Joost en Joyce.
In 2003 wordt Thomas geboren de derde kleinzoon. Hij is de zoon van Gert-Jan en Patricia.
Medio 2005 gaat het slechter met Herro en krijgt hij chemo. Dit alles helpt niet afdoende. Hij blijft echter positief en zit vol plannen voor de toekomst.
Ook eind 2006 als het nog meer bergafwaarts gaat. Hij stelt zijn hoop op radiotherapie, maar die kan niet worden toegepast vanwege zijn slechte gezondheid. Hij krijgt er steeds meer vrede mee dat het einde naderde.
Op 23 juli 2007 is hij in hospice De Lelie te Winterswijk in zijn slaap overleden. Maartje en ik waren dag en nacht bij hem en hebben goed afscheid kunnen nemen. We hebben veel verdriet gehad van zijn dood maar denken met heel veel plezier terug aan wat we samen hebben gehad. Herro was een geweldige vader en voor zijn dochter was het geweldig dat er altijd iemand thuis was. Ook kon hij strijken en koken als de beste. Hij smeerde zelfs de boterhammen die ik meenam naar mijn werk. Maartje zit nu in 2 gymnasium. Ze is met eervolle vermelding overgegaan.

Om de groep nog een keer bij elkaar te krijgen, een gezellige dag te hebben en natuurlijk vanwege de nieuwsgierigheid naar wat er van iedereen geworden was, organiseerde Herro de reünies van 1998 en de laatste van 2003.

De keuze van zijn onderzoek naar de Natuurkundige Commissie in Nederlands-Indië had te maken met het feit dat hij daarvoor alleen archiefonderzoek hoefde te doen, wat makkelijk te combineren was met zijn baan. Daarnaast was hij was gek op archieven en bibliotheken. Hij is wel een paar keer in Indonesië geweest en heeft ook de plekken bezocht die voorkwamen in zijn toekomstige proefschrift. Indonesië was zijn favoriete land.
Dit was ook weer terug te vinden in zijn vrijwilligerswerk bij Bronbeek. Daar hield hij zich bezig met het inrichten van tentoonstellingen. Hij besteedde daar veel tijd aan en deed veel onderzoek op dat gebied.

Een grote hobby van Herro was postzegels verzamelen. Hij spaarde Nederland, Israël en Oostenrijk.

Klassieke muziek speelde ook een belangrijke rol in zijn leven. We hebben jaren lang een abonnement gehad in Duisburg waar we heel wat opera- en balletvoorstellingen hebben gezien.

Graddy Brinks, met dank aan Mieneke, 2013