Marianne Samson-Boshuizen
Naaldwijk, 10 mei 1944
Belangstelling voor biologie:
Mijn belangstelling voor biologie was gewekt door de boeiende lessen van biologieleraar Bob Entrop. Hij had een heus zeeaquarium in de klas. Ook gaf hij 'ontleed'-practica, die ik erg interessant vond. Wij mochten bij hem thuis zijn schelpenverzameling bewonderen (deze was de basis van het door hem later opgerichte Zeemuseum in Scheveningen).Studie:
Studie(1963-1970): Hoofdvak: Dierenoecologie. Gastheerkeuze Pseudeucoila bochei (resulterend in publicatie in Netherlands Journal of Zoology);bijvakken 1) Plantenanatomie: Morfologisch/anatomisch onderzoek bol en broedbol Ornithogalum caudatum (resulterend in voordracht Kon. Ned. Botanische Vereniging en publicatie in Acta Botanica Neerlandica), 2) Dierenmorfologie: Ontwikkeling van vleugels bij Drosophila melanogaster.
Werkzaamheden:
1970-1973 Wetenschappelijk directiemedewerker Stichting voor Medisch Wetenschappelijk Onderzoek FUNGO /ZWO in Den Haag.1976-1980 Cursusbegeleider en bestuurslid Vereniging VOS (Vrouwen Oriënteren zich in de Samenleving) Leiden. Deze vereniging organiseerde cursussen voor vrouwen met weinig kans op de arbeidsmarkt.
1980-1983 Ambtenaar Gemeente Leiden. Opstellen beleids-nota's Deeltijdarbeid en Vrouwenemancipatie.
1983-1986 Cursusbegeleider Vereniging VOS Leiden.
1986-1995 Diverse activiteiten op het gebied van tekenen/schilderen, ontwerpen/vormgeven en creatieve handvaar- digheid. O.a. solotentoonstelling in de Openbare Bibliotheek Leiden.
1997-2001 Secretaris bestuur en mederedacteur contactblad bij het Overleg Gehandicaptenbeleid Leiden.
2001-2013 Redacteur (sinds 2003 eindredacteur) 'De Ketting, tweemaandelijks pati'ëntenblad Dwarslaesie Organisatie Nederland.
Persoonlijke informatie:
In 1968 ben ik getrouwd met Jan Samson.
Hoewel wij beiden na ons afstuderen in Den Haag onze eerste baan hadden, zijn wij in Leiden blijven wonen.
Wij kregen twee zonen: Daan (1973) en Koen (1975). Na de geboorte van Daan moest ik helaas stoppen met mijn werk bij FUNGO, aangezien er in die tijd nog geen kinderopvang was. Wel heb ik daarna in Leiden veel (deels onbetaalde) activiteiten verricht. Beide zonen gingen na de middelbare school naar de Willem de Kooning Kunstacademie in Rotterdam.
Leed is mij niet bespaard gebleven.
In 1996 liep ik onder zeer vervelende omstandigheden een lage dwarslaesie op.
Na een revalidatieperiode van 9 maanden kregen Jan en ik ons leven weer aardig op de rails.
We trokken er veel op uit met onze aangepaste bus en hebben veel gekampeerd in Frankrijk, Spanje en Portugal.
We maakten lange 'wandel- en fietstochten' (ik met de handbike!) in de polders rondom Leiden.
Ook hadden we veel plezier met rolstoeldansen en de jaarlijkse zeiltocht met een rolstoeltoegankelijke klipper.
Eind augustus 2007 werd bij Jan een ernstige ziekte geconstateerd; twee weken later is hij overleden.
Ik heb de afgelopen jaren veel steun gehad aan het redacteurschap van het landelijke patiëntenblad van Dwarslaesie Organisatie Nederland en de contacten die daaruit voortvloeiden. Het blad is door mijn inzet uitgegroeid van een zwart-wit blaadje tot een fullcolour tijdschrift. Met mijn biologische achtergrond kostte het me weinig moeite om, in overleg met revalidatieartsen, in 'gewone taal' artikelen te schrijven over de medische aspecten van de dwarslaesie.
Momenteel ben ik bezig het eindredacteurschap over te dragen aan mijn opvolger. In deze tijd zijn de sociale media niet meer weg te denken bij de onderlinge communicatie tussen mensen met een dwarslaesie. Mijn, 20 jaar jongere, opvolger heeft daar, gelukkig, meer affiniteit mee dan ik!!
Ik verheug me erop meer tijd te krijgen voor activiteiten waar ik tot nu toe weinig aan toe kwam, zoals museumbezoek, schilderen, fotograferen, lezen en tuinieren. Verder ben ik nog steeds een actief rolstoeldanser en heb ik veel plezier van mijn drie kleinkinderen van 7, 3 en 1 jaar.
Marianne Samson-Boshuizen, Leiden 2013